Vier weken onderweg

Nog even een anekdote van deze week.
Als we aan het fietsen zijn proberen we onderweg koffie te scoren. Dat valt niet mee. Een keer kregen we ijskoude koffie, slecht van smaak en met een ijsblokje erin. Vaak is de koffie lauw en in de verte proef je dat het koffie is. Black coffee komt voorlopig als de beste uit de bus.
Deze week vroeg ik na de koffie aan de eigenaar, waar de WC was. Hij schreeuwde tegen zijn dochtertje en die begeleidde me naar de poort naast het huis. Ik loop langs het huis, geen WC te bekennen, wel een hoop rotzooi. Ik weer terug en sprak de vrouw des huizes aan. Wederom werd het dochtertje ingeschakeld en deze liep met me mee naar de achtertuin en wees naar de tuin. Kortom ik moest mijn grote boodschap in de tuin doen. Ik eerst nog aan het zoeken of ik restanten van vorige bezoekers kon vinden, maar ik vond geen sporen. Ik heb maar een plekje gezocht, wat mij logisch leek. Ik zit nu nog wel wat twijfels of ik het allemaal goed begrepen heb. .......

Gisteren hebben we grotendeels over de Ho Chi Minh Road gereden. In het begin nog wel druk, maar later vrij rustig wat een verademing voor ons tweeën is. Afwisselend, mooie natuur, plaatsjes waar je doorheen rijdt en het zonnetje scheen.
We zitten nu in Do Luong, alwaar wij een rustdag gepland hebben.