Wat een rust

Wat een rust.

Dat is toch wel het eerst wat je opvalt als je van Vietnam naar Laos fietst.

Vandaag echt een prachtige tocht gefietst.

We fietsen door middengebergte met toppen van zo'n 800 meter. We fietsen door oerwoudachtige bossen, bomen die vaak meters dik zijn. Jammer dat je met de fiets niet eens een stukje door dat woud kan toeren. Maar aan de steile toppen te zien is dat echt onmogelijk. 

Vandaag moesten wij een klim maken van ruim 2 km naar zo'n 698 mtr hoogte, aan het eind van de rit hadden we ook een heerlijke afdaling van ruim 4 km. 

Halverwege de rit kwamen we door een merengebied. Een bizar landschap van allemaal dode bomen die als geraamtes in het water staan. Dat gebeurd als het water laag staat.

Op de velden wordt er vooral cassave en rijst geteeld, maar ik zie niet zoveel activiteiten als in Vietnam. A

Aan het eind van de rit fietsten we weer door het Karsgebergte. Een gebergte met van die prachtig grillige gevormde toppen

We zitten nu in de tropen en dat merken we aan de zonneschijn en temperatuur. Gehele dag zon en 27 graden. Komende dagen gaat het naar ruim 30 graden.

Van de Laotiaanse taal kun je geen ei van bakken. Overigens bakken de Laotianen langs de straat wel heerlijke eieren (omelet). Communicatie is hier nog wel een dingetje, zeker als je menukaart niet helemaal volgt. Maar gelukkig biedt ook hier Google translate enige uitkomst en hebben we lekker gegeten. 

Opvallend is dat de huizen veel armoediger eruit zien dan in Vietnam. Veel huizen staan op palen. Ik begrijp dat het vooral in laagland gebieden is als maatregel tegen overstromingen. Maar in sommige huizen zou ik mijn kippen nog niet in huisvesten.

De bevolking is op het ook veel terughoudender dan Vietnam. Mijn populariteit als Long John is drastisch gedaald. Geen spontane fotosessies meer. Volgens Wim zit ik mentaal nu in een dip.

Er wordt ook beduidend minder gegroet. 

De tocht vandaag ging over een afstand van 94 km van Lak Sao naar Gnommalath. Tenminste als je het Guesthouse gelijk vindt, daardoor hebben we uiteindelijk ruim 100 km gefietst. Wim had op het eind pap in de benen, zal ook wel komen dat hij zijn yoghurt mist. Maar vandaag in onze eerste supermarkt in Laos kon hij wat vinden en dat biedt weer hoop.

Overigens vannacht voor het eerst van tafel en bed gescheiden slapen. Heeft gelukkig niet met ruzies te maken. Maar we konden geen kamer huren met twee aparte bedden. Aangezien de kamers 50.000 kip (€5,-) per nacht kosten, was de beslissing snel duidelijk. Hoeven we ook niet naar elkaars gesnurk te luisteren. Wel koud douchen en met een emmer water de WC doorspelen. Maar alles heeft zijn prijs.