Soms is fietsen niet enerverend

Soms is fietsen niet zo enerverend.

Vandaag een lange etappe van ruim 100 km van Pakxon naar Napong.

Dat was om 5.30 uur opstaan zodat 6.45 uur op de fiets zaten.. De buiken gevuld met yogurtjes, bananen en als er niets beters dan ook nog maar wat chips

Net nadat we waren vertrokken zagen we jonge monniken die bezig met aalmoezen te verzamelen in de vorm van eten. Vanmorgen zag ik een viertal vrouwen diep geknield het eten overhandigen. De monniken zongen nog een mantra lied. Bijzonder om te zien. Even later een tweede groep die ook voor eten op pad was. 

Zoals ik in de titel aangaf was de rit niet enorm enerverend. Het was één lange weg, over algemeen vlak langs (verdorde) weilanden, bosschages en kleine dorpjes.

Onderweg zie je de koeien, waterbuffels, geiten grazen en steken op hun gemak over. Wel een raar idee voor een westerling dat dit hier zomaar kan. Hetzelfde geldt voor honden want daar zie je er veel van. Tot dusver nauwelijks agressieve honden tegengekomen. Ik ga trouwens onmiddellijk stil staan en schreeuw dan als het enigszins dreigend is. Dat helpt tot nu toe.

Tijdens het eten van ons noodles soepje (goede aanvulling zouten ivm de warmte) nog gesproken met Laotiaan. Een jonge man die goed Engels sprak had een mooie uitspraak. Als de armen nemen van de rijken dan heet het stelen. Doen de rijken het van de armen dan heet het economie.

We stelden allerlei vragen maar bleef verder wat bij de oppervlakte. Met name toen het even over de politiek ging werd hij voorzichtiger. Op een gegeven vroeg hij of het interview was. Maar wel leuk om met iemand van het land te communiceren.

Om 15.00 uur kwamen bij we bij mooie guesthouses in Napong. Daar waren ook Amerikaanse vrouwen die een wereldreis op de fiets aan het maken waren. 

Napong is een met een gezellig plaatsje die vooral bekend staat om de kip. De barbecue staat aan waarop de kippen worden geroosterd. Ook vissen, eenden, slakken en kikkers worden aan het stokje geregen. Wij hebben het zelf maar bij rijst, groenten en ei gehouden en dat smaakte prima met een BeerLao.

Verwachtingen, 

uiten zich als beelden in je hoofd,

je maakt een fantasie, 

het is maar waar je in gelooft. 

Geen dag is hetzelfde, 

want in de rivier stroomt nooit hetzelfde water, 

en de wereld draait door, 

daardoor veroorzaken mooie beelden weleens een kater. 

Maar daarom hoef je niet te treuren, 

want valt iets tegen, 

dan moet moet je maar bedenken, 

het volgende genietmoment geeft dan een veel grotere zegen.