De laatste kilometers van de fietstocht

De laatste kilometers op weg naar Bangkok. 

Met Wim afgesproken dat hij met de trein Pak Chong naar Lab Krabang zou gaan. Ik zou het alleen per fiets gaan doen.

Daarvoor moest ik door het Khao Yai National Park fietsen. Dat is een stevige klim over ongeveer 10 km met stukken 12% (soms meer).

Om 5.30u al vertrokken en hoopte dat ik voor 6.00 uur het park in zou fietsen. Ik had al twee dagen 400 bath (€12,-) voor de toegang betaald en wilde dat omzeilen. Maar niets was minder waar, net voordat ik de entree stiekem voorbij fietste kwam er een harde roep van de parkwachter. Hij was niet te vermurwen, 2 entreekaarten van de vorige dagen en dat ik op doorreis was maakte geen indruk.

Maar wat een prachtige tocht de eerste 50 km. Het werd daglicht, de nevel trok op en voor mij is allerlei prachtige onbekende (vogel) geluiden. Het hoogtepunt was natuurlijk tot tweemaal toe met een apen kolonie oog in oog te staan. Voor mij heel bijzonder, maar voor de mensen uit Thailand die voorbij kwamen waarschijnlijk net zoiets als een wei met koeien voor ons in Holland. De apen vluchten niet weg, liepen rustig langs mij heen en er was mannetje die vlak voor mij neus een vrouwtje penetreerde. 

Verder onderweg nog door een jonge Thaise fotograaf gewezen op een neushoornvogels die in hoog in de boom zat en hij liet mij er een foto van zien. 

De rit ging verder prima, ondanks de warmte van 35 graden. Na het park kwam ik terecht in een vlak landschap met veel landbouw o. a. rijstvelden. Veel reigerachtige vogels (ooievaar, zilver/koereigers, steltlopers). Maar ik ken er vele niet. Opvallend dat de mussen het ook hier goed doen. 

Uiteindelijk na 140 km was ik in Bang Khla en je begrijpt wel dat de knollen toen wel op waren. 

Tijdens het reserveren van het ontstond er een babbelonische spraakverwarring. Ik hoorde dat het huisje 500 baht zou kosten. Dat wilde ik ook betalen, maar vriendelijk glimlachend nam ze het niet aan. Ik herhaalde een paar keer in het Engels de prijs. Maar kreeg voor mij gevoel geen antwoord. Ik moest een formulier invullen, maar had de bril in het huisje neergelegd. Nadat ik duidelijk had kunnen maken dat ik mijn bril nodig had, mocht ik hem halen. Door de moeheid werd ik ongeduldig en ontstond bij mij irritatie. Uiteindelijk pakte ze een briefje en schreef 1500 baht (€46,-) op. Bij ons normaal, maar voor Thaise begrippen duur Maar onderhandeling hielp niet. Ik had niet genoeg contant, dus betalen met een creditcard. 

Maar dat werkte niet, dus moest zij stad en land bellen om het apparaat aan de praat te krijgen. 

Na een uur was het gelukt. Ik kwam er toen achter dat ik midden in een papegaai park zat, dus dat was een flink geschreeuw van die vogels. Rond kunnen kijken en er zaten mooie exemplaren tussen. 

Zondag 1 maart de laatste 2 etappes gefietst van het boekje naar Lat Krabang over 97 km. 

Om 7.00 uur al op de markt in Bang Khla die al gezellig druk was. De beloofde floating markt was nergens te vinden. 

Op de werd o.a. maïs geroosterd en die zijn heerlijk om op de vuist te eten. Een paar mooie tempels bezocht (o.a. Hindu tempel) en in een aantal bomen een indrukwekkende grote kolonie vleermuizen gezien. Prachtig om die te zien hangen aan een poot. 

Onderweg een beetje Nederlands aandoend landschap, vlak en met veel water(viskwekerijen), rijst en veel cassave en rijstvelden. 

Als toetje ging 25 km voor het eind mijn andere trapper ook nog kapot. Maar gelukkig nog maar een klein stukje en duidelijk is dat ik deze trappers niet meer wil hebben. 

Lat Krabang is een grote voorstad van Bangkok en van het begin tot het einde zeker wel 20 km. Ongelooflijk wat een druk verkeer. 

Het hotel the Cottage kon ik niet vinden op de Garmin, dus vond ik het fijn dat Wim mijn aanbood om me op te wachten. Nu fietste ik van Oost naar West door de stad. Wim wist dat niet en daardoor ontstond de babbelonische spraakverwarring. Wim had aangegeven op welke gebouwen ik moest letten. Doordat ik ze na 8 km nog niet zag, Wim maar een SMS gestuurd. Volgens hem was ik te ver gereden en hem al voorbij. Dus omdraaien was zijn devies. Maar niets was minder waar, ik kwam van de andere kant en moest nog 5 km. Ik heb Wim maar bericht dat ik eerst rustig een biertje ging drinken en hij maar gezellig iets anders moest gaan doen.Bij navraag en behulp van de Smartphone/Garmin navigatie het uiteindelijk gevonden en kon ik Wim weer gelukkig in mijn armen sluiten.